p

Το δάσος της Φολόης, η Δίβρη, η Ανδρίτσαινα,το Αντρώνι, η Αγία Αννα,του Λάλα, το Γούμερο ,η Φιγαλεία, η Πηνεία, η Μίνθη και ο Ερύμανθος δεν είναι απλοί τουριστικοί προορισμοί..... Είναι μικρές πατρίδες!!!Η ορεινή Ηλεία είναι μια από τις περιοχές που ο τουρισμός δεν έχει αλλοιώσει. Η ζωή συνεχίζεται σε ορισμένες περιοχές της όπως πριν από 50 χρόνια

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Η πολιτική αρετή που αντιστέκεται, στην Ολυμπία και στη Γαύδο

του Αναγνώστη Λασκαράτου

Πόσο θράσος, υποκρισία και ασυνέπεια χρειάζεται για να ορκίζεται ο «πιστός» ενός Θεο που απαγορεύει τον όρκο ακουμπώντας το χέρι του σε ένα ιερό βιβλίο που του λέει: «Μη ομόσαι όλως»; Πόση θεομπαιξία κουβαλάει ο επίσκοπος που ευθύνεται γι’αυτό και μάλιστα συμμετέχει; Μέσα στο πέλαγος των σοβαρών πολιτευτών που έδωσαν πολιτικό όρκο, τόσοι πολλοί για πρώτη φορά, επιτέλους και στην Ελλάδα, στέκομαι σε δυο μόνο περιπτώσεις. Στην κορυφαία του Χορού δήμαρχο Γαύδου Ευαγγελία Καλλίνικου και σε ανθρώπους που τίμησαν και τιμούν την Αυτοδιοίκηση στην Αρχαία Ολυμπία. Γιατί στην Ολυμπία; Για πολλούς λόγους.
Διαβάζω σε ρεπορτάζ του γνωστού μαχητή δημοσιογράφου της Ηλείας Μάκη Νοδάρου(‘Πίνακας του Νταλί…οι ορκωμοσίες αιρετών της Ηλείας’, 31.8)  «…από εκείνα που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες με τις κωμικοτραγικές ορκωμοσίες των νέων αιρετών αρχόντων και των συνεργατών, με την παρουσία μητροπολιτών, παπάδων και ψαλτών. Χωρίς καμιά αναστολή η ηθικό ενδοιασμό, άνθρωποι που έχουν σοβαρότατες εκκρεμότητες με την Δικαιοσύνη, πρόσωπα που κατηγορούνται για αδικήματα σε βαθμό κακουργήματος, βάζουν αυτές τις ημέρες το χέρι τους επάνω στο Ευαγγέλιο και ορκίζονται πίστη, … σε εκείνα που οι ίδιοι έχουν ισοπεδώσει και προδώσει με τις πράξεις τους. Και δίπλα τους, ο μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός, παπάδες, ψάλτες και κάθε λογής παρατρεχάμενοι του ιερατείου, μαζί με κομματικά στελέχη και πολιτικά πρόσωπα, δίνουν την συγκατάθεσή τους και νομιμοποιούν με την παρουσία τους, τους επίορκους με βάση τις δικαστικές διώξεις, αιρετούς εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, συμμετέχοντας στις λαμπρές εκδηλώσεις της υποκρισίας. Προσποιούμενοι ότι δεν γνωρίζουν τίποτα για το πρόσφατο παρελθόν τους…Θυμίζω ότι οι νεοεκλεγέντες δήμαρχοι τριών μεγάλων δήμων της Ηλείας, Πύργου, Ζαχάρως και Αρχαίας Ολυμπίας βρίσκονται -με βάση τα κατηγορητήρια-αυτή την στιγμή αντιμέτωποι με κακουργηματικού χαρακτήρα ποινικές διώξεις για σοβαρότατα αδικήματα που διέπραξαν στην διάρκεια της προηγούμενης θητείας τους. Το πολυδαίδαλο διεφθαρμένο σύστημα διαπλοκής της πλειοψηφίας των τοπικών ΜΜΕ της Ηλείας και το γνωστό από χρόνια «βολεμένο» δίκτυο δημοσιογράφων–παπαγάλων–λαμογιών, όχι μόνο δεν άσκησε ποτέ κριτική γι αυτές τις ορκωμοσίες, αλλά τις παρουσίασε με τον πλέον λαμπρό τρόπο ως ένα εξαιρετικό γεγονός… Την ίδια ώρα βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου ….μεθοδεύουν απίστευτης αθλιότητας τροπολογίες–συγχωροχάρτια στη Βουλή, με σκοπό την ατιμωρησία των νεοεκλεγέντων τοπικών αρχόντων που παρανόμησαν…..».
Για το μητροπολίτη Ηλείας (και Μανολάδας) και για τον παράνομο και αντικανονικό ‘βοηθό’ του επίσκοπο (το Σύνταγμα-άρθρο 3-απαιτεί «απαρασαλεύτως» τήρηση των Ι.Κανόνων από την Εκκλησία, οι Ι.Κανόνες απαγορεύουν το θεσμό αυτό)  και για τον προκάτοχο τους άγιο Αθανάσιο και για μερίδα του ιερατείου τους, έχουμε γράψει εδώ και νομίζω πως δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα για να έχουμε κάποια εικόνα της τοπικής ιερής πραγματικότητας.

Ρωτάω όμως, σε ποια πόλη της Ελλάδας έπρεπε περισσότερο από κάθε άλλη σύσσωμο το συμβούλιο να δώσει πολιτικό όρκο; Ασφαλώς στην Αρχαία Ολυμπία. Εδώ πέρασε ο πρώιμος Σταυροφόρος Αλάριχος, σφάζοντας και γκρεμίζοντας, ωθούμενος από ανώτατους μηχανορράφους παλατιανούς αξιωματούχους του Βυζαντίου, που συνωμοτούσαν ακατάπαυστα. Πέρασε, αμαχητί σχεδόν, τα ιστορικά στενά των Θερμοπυλών, όπως αναφέρει ο Ευνάπιος:   «ώσπερ δια σταδίου και ιπποκρότου πεδίου τρέχων…», βοηθούμενος και από μοναχούς: «τοιαύτας αυτώ τας πύλας (τις Θερμοπύλες δηλαδή) απέδειξε της Ελλάδος η των τα φαιά ιμάτια εχόντων ακωλύτως προσπαρεισελθόντων ασέβεια». Τότε, ίσως καταστράφηκε και ο ναός του Δία στην Ολυμπία,  αν και το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμά του είχε ήδη συληθεί, κλαπεί και μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη, όπου κάηκε στη μεγάλη πυρκαγιά του 475. Αν δεν καταστράφηκε τότε ο ναός, αυτό θα έγινε όταν ο Άγιος Μέγας Θεοδόσιος, σφαγέας χιλιάδων αθώων Θεσσαλονικέων αμάχων, απαγόρευσε τους Ολυμπιακούς.  Από αυτές τις καταστροφές και από το αίμα που χύθηκε, φαντάστηκε ο άγνωστος ποιητής πως «φονίη ραθάμιγγι λιβάς κατεκίρνατο πηγή» (Παλατινή Ανθολογία ΙΧ, 362,12), δηλαδή πως μάτωσε η περίφημη σικελική Αρέθουσα, που τα νερά της θεωρούνταν πως τα τροφοδοτούσε υπόγεια κάτω από την Αδριατική ο ίδιος ο Αλφειός, που προστατευτικά με τον Κλάδεο, αγκαλιάζουν από δυο πλευρές την Ολυμπία.
 Έχει λοιπόν έτσι ή αλλιώς η Ολυμπία ανοιχτούς λογαριασμούς με τους μαυροφόρους και με τους «Αγίους» τους, έχει κάποιο παγκόσμιο συμβολισμό παλληκαριάς, ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών και καλό θα ήταν να μην είχε ο Δήμος της πολλά νταραβέρια με ρασοφόρους, που χωρίζουν τους ανθρώπους σε ομόδοξους και αλλόδοξους, τους φανατίζουν και τους παρασύρουν σε πράξεις ανάρμοστες, όπως ο θρησκευτικός όρκος, αψηφώντας ακόμη και τις αυστηρές παρατηρήσεις του Ι.Χρυσόστομου, που αποκαλεί τους ιερείς, που ορκίζουν τους πρόθυμους να αυτοχαρακτηριστούν ως αναξιόπιστοι, «μεθυσμένους».
Αντίσταση σε αυτήν την παρακμή πρόβαλαν σθεναρά, για δεύτερη φορά, ο υποψήφιος της Αριστεράς δικηγόρος κ.Θόδωρος Παπαηλιού, παλιός δήμαρχος του ιστορικού Λάλα και της μυθικής Φολόης των Κενταύρων, που η δεύτερη νικηφόρα εκλογή του είχε ακυρωθεί το 2006 μέσω της αδέκαστης τοπικής Δικαιοσύνης υπέρ του δεξιού αντιπάλου του και ο υποψήφιος του ΚΚΕ (“Λαϊκή Συσπείρωση”) μηχανολόγος μηχανικός κ.Γιώργος Τζαβάρας. Την προηγούμενη τετραετία ο κ.Παπαηλιού, που χρημάτισε και Πρόεδρος του Δ.Σ. είχε δώσει πολιτικό όρκο αιτιολογώντας τον ως σκεύος της καλλικρατικής νομιμότητας (αρθρ.52) και ως ενισχυτικό των δημοκρατικών θεσμών.
Για τον κ.Παπαηλιού της “Συμπαράταξης Πολιτών Δ.Αρχ.Ολυμπίας”, που έχει πάρει επάνω του το θέμα του πολιτικού όρκου και που όπως πληροφορούμαι θα συνεχίσει τη μάχη με όλο του το πολιτικό, νομικό και ηθικό οπλοστάσιο, γράφει μάλλον απαξιωτικά το τοπικό ilialive.gr (31/08/2014 – 11:47): «Για αρκετή ώρα στην ομιλία του αναλώθηκε σχετικά με τον πολιτικό όρκο και τη σημασία του». Εθισμένο φαίνεται να ακούει τους τοπικούς πολιτευτές να χαριεντίζονται με τους υπεράριθμους μητροπολίτες και ιερείς, να τάζουν πετραχήλια και λαγούς και να αναλίσκονται σε αφόρητες χιλιοειπωμένες κοινοτοπίες, θεώρησε σαν ξόδεμα ένα ασυνήθιστο μάθημα πολιτικής αρετής. Στο πλευρό του Θ.Παπαηλιού, στάθηκε με άρθρο του στην τοπική πατρίδα, μια παλιά μορφή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο νομικός κ.Σπύρος Φωτεινός, που άφησε εποχή ως δημοκρατικός Δήμαρχος ευρείας αποδοχής, έχοντας κάποτε αποσπάσει ακόμη και τη στήριξη του ΚΚΕ. Δυστυχώς η τοπική εφημερίδα «Πατρίς», ενώ έχει αναρτήσει στο διαδίκτυο (3.9) άρθρο τακτικού συνεργάτη της (‘Πολιτικός και θρησκευτικός όρκος’), φαίνεται πως έχει αποφύγει να κάνει το ίδιο και για το ενοχλητικό άρθρο του κ.Φωτεινού, που θα το ζήλευαν πολλές αθηναϊκές εφημερίδες, ο οποίος σαν Κιγκινάτος έτρεξε να δώσει το παρών σε ένα κρίσιμο πεδίο μάχης, άρθρο το οποίο είχε δημοσιεύσει έντυπα (30.8). Εγώ τουλάχιστον δεν μπόρεσα να το εντοπίσω, αλλά θα σημειώσω κάποια ανακριβή αντεπιχειρήματα του τακτικού αρθογράφου της εφημερίδας, που νομίζω ότι ατύχησε απόλυτα στην προσπάθειά του να απαντήσει σε ιδεολόγους Δημοκράτες, που αυτοεπιστρατεύτηκαν με προσωπικό κόστος στη μαχητική υπεράσπιση μιας υπερώριμης καινοτομίας, η οποία επιτέλους διεκδικεί την αυτονόητη δικαίωσή της και δεν αρκείται στην απότομη πανελλαδική αριθμητική της έξαρση σε βάρος μιας κλυδωνιζόμενης αναχρονιστικής Θεοκρατίας:
«Στο άρθρο 59 του Συντάγματος αναφέρεται ο όρκος που δίδεται από τους εκλεγμένους της κεντρικής και περιφερειακής εξουσίας και συγκεκριμένα έχει ως εξής: «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας, ..».Συνεπώς κάθε άλλος όρκος που δίδεται, όπως παρατηρήθηκε εκτεταμένα στις τελευταίες ορκωμοσίες….δεν αποτελεί όρκο και πιθανόν όσοι ορκίσθηκαν πέραν του καθορισμένου όρκου, καθώς και πέραν όσων προβλέπονται για αλλόθρησκους και ετερόδοξους, δεν ορκίσθηκαν και μάλλον θα αμφισβητηθούν οι τυχόν πράξεις τους ….».
Ο αρθογράφος αγνοεί δυστυχώς πως το δικαίωμα (υποχρέωση στην Ε.Ε.) του πολιτικού όρκου είναι αυτονόητα κατοχυρωμένο και συνταγματικά ακόμη και στην Ελλάδα στο ίδιο το συνταγματικό άρθρο που επικαλείται: «2. Aλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι βουλευτές δίνουν τον ίδιο όρκο σύμφωνα με τον τύπο της δικής τους θρησκείας ή του δικού τους δόγματος». Είναι ηλίου φαεινότερο πως η χώρα μας δεν είναι Βυζάντιο, ώστε οι πολίτες της να ανήκουν υποχρεωτικά στην Ορθόδοξη κρατική Εκκλησία, πως έχουν το δικαίωμα της αθεϊας, του αγνωστικισμού, της αθρησκείας κλπ, πως όρκος κάθε άθεου, όπως και κάθε Χριστιανού, είναι μόνο ο πολιτικός όρκος. Ο Μουσουλμάνος μπορεί να ορκιστεί στο Κοράνι, ο Χριστιανός και ο άθρησκος δεν μπορούν να ορκιστούν στο Ευαγγέλιο. Επιπλέον η συνείδηση του καθενός είναι απαραβίαστη και δεν υποχρεούται ούτε καν να αιτιολογεί την επιλογή του πολιτικού όρκου, όπως ακριβώς γίνεται στα δικαστήρια. Με σειρά αποφάσεων του «Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», η Ελλάδα έχει υποχρεωθεί να αναγνωρίζει στην πράξη και στην περίπτωση του όρκου, το δικαίωμα της ανεξιθρησκείας.
Οι μόνοι των οποίων οι «πράξεις» κλπ θα έπρεπε να «αμφισβητηθούν», είναι όσοι ενώ δηλώνουν Χριστιανοί, έδωσαν θρησκευτικό όρκο κατά παράβαση των σαφέστατων και πολύ αυστηρών εντολών της Θρησκείας τους και έτσι παραβίασαν το Σύνταγμα, που την αναγνωρίζει και τη σέβεται. Το γεγονός πως υπάρχουν θεομπαίχτες δημόσιοι υπάλληλοι κληρικοί, που συνεργούν στην «πονηρία του όρκου» (βλ. άρθρο Ναυπάκτου Ιερόθεου, ΤΟ ΒΗΜΑ, 25.10.2009), δεν καταργεί τα λόγια του Χριστού, ούτε του Ιάκωβου του αδελφόθεου, ούτε το Ευαγγέλιο, ούτε τις αυστηρές εντολές των Μ.Βασιλείου και Ι.Χρυσοστόμου, σχετικά με το απαράδεκτο του θρησκευτικού όρκου. To Χριστιανισμό στην Ελλάδα δεν ενσαρκώνουν ούτε εκπροσωπούν οι χρυσοφόροι κρατικοί υπάλληλοι με τις μηδικές τιάρες, όπως ο μητροπολίτης Μανολάδας με τον υπεράριθμο βοηθό του, ο οποίος έπρεπε να είχε μπει, μαζί με τους άλλους είκοσι περίπου «βοηθούς επισκόπους» της κρατικής Εκκλησίας, σε διαθεσιμότητα και να μισθοδοτείται μόνο από το θησαυροφυλάκιο της Μητρόπολης. Υποτίθεται πως κάθε χριστιανική Εκκλησία καθοδηγείται από το Χριστό και από το Ευαγγέλιό του.
Το άρθρο του κ.Σπύρου Φωτεινού, από τον υπότιτλό του και μόνο, όπου αρνείται την ιερουργία το όρκου, και αφήνει έκθετους και τους πρωτοπόρους του πολιτικού όρκου δημάρχους και περιφερειάρχες, που δεν βρήκαν το θάρρος να κάνουν τα αυτονόητα, δηλαδή να μην επιτρέψουν ιερολόγηση της ορκωμοσίας. Θα μπορούσαν απλά να προσκαλέσουν τιμητικά, ως εξέχον μέλος της τοπικής κοινωνίας, τον τοπικό επίσκοπο, να παραστεί ως θεατής, χωρίς να γίνουν συνένοχοί του σε μια αντιευαγγελική και αντισυνταγματική πράξη. Ο κ.Φωτεινός, έχοντας συνείδηση τι οφείλει να εκπροσωπεί, να συμβολίζει και να υπερασπίζεται δια βίου κάθε εκλεγμένος τοπικός άρχοντας της Αρχαίας Ολυμπίας, επισημαίνει πως “οι λαμπρές παραδόσεις του ορθολογισμού, που θεμελίωσε η αρχαία ελληνική σκέψη, αλλά και του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, δεν έχουν βρει ακόμη τη δικαίωσή τους στη χώρα μας, όπως στις άλλες χώρες της Ευρώπης”.
Και έρχομαι τώρα στην πολύ μικρή Γαύδο, στο νοτιότατο άκρο της Ευρώπης, στη φερόμενη και ως Ωγυγία της Καλυψούς, όπου μια θαρραλέα και προφανώς ευφυής γυναίκα, επικεφαλής του συνδυασμού με τον ωραίο τίτλο «Αλληλέγγυοι Πολίτες Γαύδου», έβαλε τα γυαλιά σε όλους, βάζοντας στη θέση τους αυτούς που θεωρούν πως η χώρα είναι τσιφλίκι του ιερατείου, αφού η νομοθεσία που διέπει τα του θρησκευτικού όρκου δεν προβλέπει, ούτε προαπαιτεί την παρουσία ή την ιερουργία κάποιου παπά (βλ.Δικαστήρια), ο οποίος μάλιστα στην περίπτωσή μας προσκλήθηκε να παραστεί αλλά δεν το έκανε για απροσδιόριστους λόγους: «…η ίδια η δήμαρχος Ευαγγελία Καλλίνικου και 3  δημοτικοί σύμβουλοι της συμπολίτευσης ορκίστηκαν με πολιτικό όρκο, 5 δημοτικοί σύμβουλοι της συμπολίτευσης και 1 της αντιπολίτευσης ορκίστηκαν με θρησκευτικό όρκο, όμως 4 δημοτικοί σύμβουλοι, ανάμεσα στους οποίους η αντίπαλη υποψήφια δήμαρχος και ακόμα μια σύμβουλός της, που είναι και η σύζυγος του ιερέα, αρνήθηκαν να ορκιστούν επειδή  δεν ήταν παρών ο ιερέας του νησιούΤο θέμα παίρνει διαστάσεις, καθώς ο γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, Γρ. Ροκαδάκης, που ενημερώθηκε αναλυτικά από τη δήμαρχο, στην ουσία μίλησε για έκπτωση των 4 που δεν ορκίστηκαν καθώς, όπως ανέφερε, αν δεν υπάρξει ορκωμοσία μέχρι τις 31 Αυγούστου, εκτός περιπτώσεων αντικειμενικής δυσκολίας, ο αιρετός είναι έκπτωτος. Με ανάλογη θέση απαντά η δήμαρχος, Ευαγγελία Καλλίνικου, η οποία έστειλε αναλυτική ενημέρωση στον κ. Ροκαδάκη, αφήνοντας να εννοηθεί ότι υπάρχει σαφώς εμπλοκή στις εξελίξεις του ιερέα, ο οποίος δεν προσήλθε στην ορκωμοσία…… Όπως γνωρίζετε σύμφωνα με το άρθρο 52 παρ. 2 του Ν.3852/2010 η ορκωµοσία πραγµατοποιείται σε δηµόσια συνεδρίαση. Για το λόγο αυτό άλλωστε η σχετική μου πρόσκληση δημοσιοποιήθηκε στα ΜΜΕ, όλοι οι κάτοικοι της Γαύδου γνώριζαν την ημερομηνία, την ώρα και τον τόπο…. Ο κ. ιερέας Γαύδου γνώριζε … και εάν επιθυμούσε μπορούσε να παραστεί σε αυτήν. Πολύ δε περισσότερο που μεταξύ των τακτικών μελών του Δ.Σ. που επρόκειτο να ορκιστούν ήταν και η σύζυγός του, ενώ μισή περίπου ώρα πριν από την ορκωμοσία, είχε προηγηθεί και δική μας προσωπική τηλεφωνική επικοινωνία. Πλην όμως ο ίδιος ΕΠΕΛΕΞΕ, για δικούς του λόγους να μην παραστεί, σε αυτή δε την προσωπική τηλεφωνική μας επικοινωνία, απείλησε πως θα ακυρώσει τη διαδικασία της ορκωμοσίας.…Συνακόλουθα λοιπόν από τις προαναφερόμενες διατάξεις των Νόμων και του Συντάγματος δεν ορίζεται συγκεκριµένο τελετουργικό για την ορκωµοσία των αιρετών, παρά µόνο ορίζεται το περιεχόµενο του όρκου. Τούτο δε επιβεβαιώνεται και από τη με αριθμό 43 εγκύκλιο του ΥΠ.ΕΣ. με αρ. πρωτ. 30565/6-8-2014 , στην οποία επί λέξη αναφέρεται : Από τις κείµενες διατάξεις δεν ορίζεται συγκεκριµένο τελετουργικό για την ορκωµοσία των αιρετών, παρά µόνο ορίζεται το περιεχόµενο του όρκου ….» (candianews.gr, 2.9). «…Όπως ήδη έχω εκθέσει, …ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΡΝΗΘΗΚΑ στον κ. ιερέα Γαύδου να τελέσει οποιαδήποτε τελετή κατά τη διαδικασία της ορκωμοσίας. ..” («Πατρίς» Κρήτης).
Νομίζω πως έχει μπει το νερό στο αυλάκι, ακόμη και στις πιο μακρινές επαρχίες, για μια Ελλάδα πιο σοβαρή, πιο αξιοπρεπή, πιο ειλικρινή, που θέλει να σέβεται τους νόμους, τις πανανθρώπινες αξίες και τους πολίτες. Να συμφωνήσουμε όλοι πως η πίστη είναι προσωπική υπόθεση της συνείδησης του καθ’ενός, δεν πρέπει να προσφέρεται για πολιτική εμπορία, ο θρησκευτικός όρκος είναι αναξιοπρεπής θεσμός που παραπέμπει σε επιστροφή στη μαγική νοοτροπία της ανθρωπότητας και πως η χώρα έχει ανάγκη από καθαρούς, ευθείς και αδιάφθορους θεσμούς και ανθρώπους, που ο λόγος τους θα είναι “ναι ναι, ου ου”, διότι “το περισσόν τούτων εκ του πονηρού εστίν”.


2 σχόλια:

Sotiris Sotiropoulos είπε...

Αγαπητή «ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ»
Διάβασα με προσοχή το μακροσκελέστατο (πλην, λίαν ενδιαφέρον) κείμενο του κ. Αναγνώστη Λασκαράτου που φιλοξενήσατε και μου έδωσε άπειρα ερεθίσματα για μια μικρή συζήτηση. Ομολογώ ότι εξεπλάγην για το επίπεδο της θεολογικής του παιδείας περί του «θρησκευτικού όρκου» αλλά και την σθεναρή του στάση υπέρ του «πολιτικού όρκου», αναφερόμενος σε δυο φωναχτά παραδείγματα, αυτό της Αρχ. Ολυμπίας και αυτό της Γαύδου.
Και να εξηγηθώ ευθύς εξ αρχής, ότι δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα, αν εγώ πόποτε βρισκόμουνα στη θέση του εκλεγμένου δημοτικού συμβούλου, θα ορκιζόμουν με πολιτικό ή θρησκευτικό όρκο. Ούτε αυτή τη στιγμή θα αιτιολογήσω.
Βεβαίως, θα μπορούσα να εκφράσω με παρρησία τις προσωπικές μου απόψεις για τους «ορκισθέντες» αυτοδιοικητικούς αιρετούς στο δήμο μας, καθόσον κι εγώ (ίσως καλλίτερα από τον κ. Λασκαράτο) είμαι γνώστης των προσώπων που έδωσαν το όρκο. Μου έκανε εντύπωση όμως ότι αναλώνεται με το θεωρητικό μέρος του όρκου (λες και αυτό είναι το μείζον για την λειτουργία του Δήμου) και όχι με την ουσία και την συμπεριφορά των ορκισθέντων δημοτικών συμβούλων.
Επίσης καταναλώνει αρκετά μεγάλο μέρος για το Ιερατείον της Ηλείας (με το οποίο με συνδέει όχι και τόσο καλή σχέση, το αντίθετο μάλιστα που δεν είναι του παρόντος), αναφέρεται με σημαντικά και συγκλονιστικά στοιχεία που αντλεί από την μαχητική δημοσιογραφία του κ. Μάκη Νοδάρου, δίδει και πολύ σωστά έμφαση στην κακουργηματική πράξη που συνοδεύει τον Δήμαρχο της παγκόσμιας Ολυμπιακής πρωτεύουσας. Και από την άλλη, προφανώς ανημέρωτος ή προκατειλημμένος, εκθειάζει δύο πρόσωπα που υπερασπίζονται και εφαρμόζουν τον «πολιτικό όρκο», με υμνωδίες και αγιογραφίες που ξεφεύγουν από τα όρια της σωστής και ελεύθερης έκφρασης γνώμης.
Ασφαλώς και κάνει καλά να υπερασπίζεται τον «πολιτικό όρκο» και μπορεί να κάνει καλλίτερα να αναφέρει ως παραδείγματα τα δυο πρόσωπα, αυτό του σημερινού δημοτικού συμβούλου κ. Θόδ. Παπαηλιού και αυτό του θητεύσαντος «εν τιμή και δόξη» πρώην Δημάρχου Αρχ. Ολυμπίας κ. Σπύρου Φωτεινού, πάλαι ποτέ διαλάμψαντος.
Όμως ο κ. Λασκαράτος, πιστεύω θάπρεπε να είναι περισσότερο προσεκτικός στις αναφορές του και την αντίστιξη που κάνει (με αφορμή τον «όρκο») για τα δυο αυτά πρόσωπα -υπερασπιστές του «πολιτικού όρκου»- έναντι των άλλων δημοτικών συμβούλων που «παλάμισαν» στο ιερό Ευαγγέλιο...
(συνέχεια παρακάτω)

Sotiris Sotiropoulos είπε...

(συνέχεια από προηγούμενο)
Θα ήμουν ευγνώμων στον κ. Λασκαράτο, αν γνώριζα τι θα έλεγε αν μάθαινε (ή μήπως το ξέρει;) ότι οι δυο συγκεκριμένοι ευυπόληπτοι πολίτες του Δήμου μας οι οποίοι ή εφαρμόζουν σήμερα (κ. Παπαηλιού) ή αρθρογραφούν ευδοκίμως υπέρ του (κ. Φωτεινός), προέβησαν σε πράξεις και ενέργειες που δεν εξαγνίζονται με το «πολιτικό όρκο»; Και εξηγούμαι εν ολίγοις.
Γνωρίζει, ότι ο κ. Παπαηλιού, ότι στην προηγούμενη θητεία του στον Δήμο ήταν το δεξί χέρι και ψήφιζε (εν ονόματι του «πολιτικού όρκου»;) όλες τις παράνομες αποφάσεις του «Δημάρχου των σκουπιδιών και των μαντριών» (που έχει στην πλάτη του ένα κακούργημα και άλλες πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου) κ. Κοτζά, αυτομολήσας την ύστατη στιγμή προς τον ΣΥΡΙΖΑ (το γράφω γιατί μας λέει ο κ. Λασκαράτος ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ); Γνωρίζει ακόμη, ότι ό ίδιος παρέμεινε «καρφωμένος» στη καρέκλα (πρωτοφανές) του προέδρου του Δημοτικού Συμβούλου μέχρι προχτές που έδωσε το νέο «πολιτικό όρκο» του και δεν είχε την ευθιξία να παραιτηθεί ακόμη και όταν καταποντίστηκε στις πρόσφατες Δημοτικές εκλογές λαβών σε όλο το Δήμο 5,5% (!!), όταν το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ που τον υποστήριζε πήρε στις Ευρωεκλογές στο Δήμο 30%;;;
Γνωρίζει ο κ. Λασκαράτος, ότι ο πάλαι ποτέ διαλάμψας (και το εννοώ αυτό και έχω αρθρογραφήσει περί αυτού) πρώην Δήμαρχος Αρχ. Ολυμπίας κ. Φωτεινός, φίλος και υποστηριχτής του κ. Παπαηλιου, ήταν εκείνος που στήριξε και υποδέχτηκε έξω από το Δικαστικό Μέγαρο διθυραμβικά τον παραπεφθέντα για κακούργημα Δήμαρχο Αρχ. Ολυμπίας κ. Κοτζά;;; Τι να πω, λαϊκό θυμόσοφο «τα στερνά τιμούν τα πρώτα» ή το αρχαίο «εκ γαρ του τελευταίου συμβάντος, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται»;
Εν κατακλείδι, θα έλεγα στον κ. Λασκαράτο ότι ο «πολιτικός όρκος» δεν μπορεί να λειτουργεί ως Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα δημόσια πρόσωπα... Και δεν είναι "πολιτική αρετή"(sic!) Πρέπει και να αποδεικνύουν την πίστη τους στον οποιοδήποτε «όρκο», ακόμη και σε όποιους ...«Ξυνίστορες θεοί Ἄγραυλος, Ἐνυάλιος, Ἄρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αὐξώ, Ἡγεμόνη».
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Σωτ. Σωτηρόπουλος ΔΙΒΡΗ