p

Το δάσος της Φολόης, η Δίβρη, η Ανδρίτσαινα,το Αντρώνι, η Αγία Αννα,του Λάλα, το Γούμερο ,η Φιγαλεία, η Πηνεία, η Μίνθη και ο Ερύμανθος δεν είναι απλοί τουριστικοί προορισμοί..... Είναι μικρές πατρίδες!!!Η ορεινή Ηλεία είναι μια από τις περιοχές που ο τουρισμός δεν έχει αλλοιώσει. Η ζωή συνεχίζεται σε ορισμένες περιοχές της όπως πριν από 50 χρόνια

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009


Η γέννηση του Θεανθρώπου αποτελεί μήνυμα ελπίδας για τον τόπο
και την κοινωνία μας. Τώρα τα Χριστούγεννα, ευχόμαστε σε όλους να
βρουν το δικό τους "αστέρι" που θα τους οδηγήσει στην εκπλήρωση όλων
των προσδοκιών τους. Το νέο έτος να μας βρει γεμάτους ΥΓΕΙΑ και
πραγματική ευτυχία. Με περισσότερη αγάπη για τον πλησίον, το
περιβάλλον , τον τόπο μας και κυρίως τη ζωή. Θερμές ευχές για Καλά
Χριστούγεννα και ένα ευτυχισμένο 2010".

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

Δούκα ...στη πλατεία του χωριού.




Δ
ειλά βήματα,
με οδήγησαν στο ιστορικό χωριό Δούκα της ορεινής Ηλείας,
που αριθμεί σήμερα μερικούς μόνο κατοίκους.
Είχε μεγάλη ανάπτυξη τη δεκαετία του 30. Αλλά και του 50. Ανήσυχοι άνθρωποι των γραμμάτων. Περίπου από το 45 άρχισε η μετανάστευση.
Οδοιπορικό λοιπόν στο χώρο αλλά και στο χρόνο αφού οι φωτογραφίες που θα ακολουθήσουν έχουν τραβηχτεί από τον επαγγελματία φωτογράφο του χωριού. Είναι μικρό μέρος της συλλογής που ευγενικά παραχώρησε η οικογένεια κ Κ. Γιαννόπουλου.










οι φωτογραφίες είναι του ερασιτέχνη φωτογράφου της περιοχής    ΜΙΛΤΙΑΔΗ (ΜΕΛΤΗ) ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ο οποίος υπηρέτησε στο χωριό ΔΟΥΚΑ στο ταχυδρομείο- τηλεγραφείο  από το 1950 έως το 1970!   



Αθήνα - Δούκα πρώτη θέση


Θα μπορούσε να ήταν το σενάριο μιας κινηματογραφικής ταινίας. Αλλά δεν είναι! Ακόμα μια φορά διαπιστώνουμε ότι στη σύγχρονή μας Ελλάδα ο ρεαλισμός της καθημερινότητάς μας ξεπερνά τα όρια του σουρεαλισμού και ουσιαστικά τον επαναπροσδιορίζει. Να τα πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή.



Όπως κάθε Έλληνας, από αυτούς που ανήκουν στο 50% περίπου, πήγα να ψηφίσω εκεί που το λέμε «ιδιαίτερη πατρίδα» μου. Κάπου 40 χιλιόμετρα πάνω από τον Πύργο, στο Νομό Ηλείας. Η πρόσβαση για να φτάσω στον Πύργο ήταν εύκολη. Από εκεί και πέρα ξεκινά το πρόβλημα. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή με έναν άλλο, πιο όμορφο, τρόπο.
Σκηνή 1η
Ετοιμάζει τα πράγματά του για να πάει να ψηφίσει. Δύο ή τρία πράγματα και την ταυτότητα. Θυμάται ότι έχουν πει ότι απαραίτητη η ταυτότητα ή το διαβατήριο ή το βιβλιάριο υγείας, για να μπορέσει κάποιος να ψηφίσει. (Γιατί όμως το βιβλιάριο υγείας; Άρρωστοι είναι ψηφοφόροι; Μήπως τους θεωρούν ότι «χάνουν», λόγω του ότι πάνε να ψηφίσουν ή πάνε να τους ψηφίσουν; Τέλος πάντων!!) Ελέγχει τα πράγματά του και ετοιμάζεται να φύγει. Είναι η ώρα 6 το πρωί, πρέπει να προλάβει το λεωφορείο των 7.30, από τα ΚΤΕΛ.
Σκηνή 2η
Φτάνει στα ΚΤΕΛ. Είναι εκεί και άλλοι άρρωστοι, θέλω να πω ψηφοφόροι. Ετοιμάζονται να πάνε να τη ρίξουν. Θυσιάζουν ένα μπάνιο για «να χάσουν τον ύπνο τους», όπως λέει και το σύνθημα ενός συνασπισμού κομμάτων. Το λεωφορείο ξεκινά, το ταξίδι είναι ευχάριστο. Δίπλα κάθεται μια όμορφη κοπελίτσα. Την καλοβλέπει. Περνά καλά, τουλάχιστον οπτικά. Ξέρει τι θα ψηφίσει και έχει αφεθεί στη μουσική που τον ταξιδεύει.
Σκηνή 3η
Φτάνουν στον Πύργο. Κατεβαίνει και γρήγορα-γρήγορα πάει να βγάλει το εισιτήριο της επιστροφής. Θα επιστρέψει την ίδια μέρα γιατί έχει δουλειές. Το επόμενο δρομολόγιο, το οποίο έχει θέσεις, είναι μετά πέντε ώρες.
Σκηνή 4η
Σκέφτεται ότι πρέπει να βρει ένα ταξί. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να πάει να ψηφίσει στο ορεινό χωριό, εκεί όπου έχει μεταφέρει τα δικαιώματά του, στο χωριό του πατέρα του. Τσαντίζεται γιατί την Κυριακή, ακόμα και αν είναι μέρα εκλογών, συγκοινωνία δεν υπάρχει για τα χωριά. Τι και αν λέει το Σύνταγμα ότι η ψήφος είναι υποχρεωτική, οι τοπικοί «άρχοντες» δεν μεριμνούν να υπάρχει συγκοινωνία με τα χωριά για τους ψηφοφόρους.
Θυμάται ότι μέχρι το 1985 υπήρχαν λεωφορεία κάθε μέρα, ακόμα και Σαββατοκύριακα. Μετά, είπαν, αυξήθηκαν τα ιδιωτικά αυτοκίνητα των αγροτών που έμεναν στα ορεινά χωριά του Νομού Ηλείας και η συγκοινωνία από τότε υπάρχει κυρίως για τους μαθητές, από το 1985 και έπειτα. Η περιοχή κόβεται στα δύο. Πως να μείνει κάποιος στα χωριά όταν δεν μπορεί να μετακινηθεί;
Σκηνή 5η
Βρίσκει ένα ταξί, του λέει ο οδηγός ότι πάει προς τα εκεί, να τον αφήσει στο δρόμο. Και τα δυόμισυ χιλιόμετρα από το κεφαλοχώρι, από το οποίο περνά ο δρόμος, μέχρι το χωριό που θα ψηφίσει πως θα τα κάνει; Εκνευρίζεται. Περιμένει, σε λίγο βρίσκει ένα ταξί για να τον πάει εκεί που θέλει.
Σκηνή 6η
Ανεβαίνουν «πάνω στα χωριά» (έτσι λένε τα ορεινά χωριά της Ηλείας, εννοώντας το άλλο, το φτωχό κομμάτι). Έχουν περάσει τόσα χρόνια και μετά από την Αρχαία Ολυμπία η φύση είναι ακόμα καμένη. «Όλα αυτά που λένε στην τηλεόραση είναι ψέματα. Δενδροφύτευση έκαναν μόνο στην Αρχαία Ολυμπία», του λέει ο ταξιτζής. Μετά τα βάζει με το δήμαρχο του Δήμου Ολυμπίας, τον Αηδόνη. Έχει βγάλει, του λέει ο ταξιτζής, τα αυτοκίνητα από την πόλη στα Ολύμπια και ο κόσμος πλέον προτιμά το Κατάκολο, εκεί έρχονται δύο ή τρία πλοία την ημέρα, μιλάμε για 10.000 περίπου κόσμο, μένει και ψωνίζει εκεί ο κόσμος, δεν έρχεται προς τα εδώ.
Στη μνήμη του έρχεται η συνομιλία με έναν άλλο ταξιτζή, στις εθνικές εκλογές αυτή τη φορά, που του έλεγε ότι ο δήμαρχος του Δήμου Ολυμπίας, ο Αηδόνης, ήταν αυτός που δεν συντόνισε καλά την κατάσταση όταν έπιασε η φωτιά και αυτή ανέβηκε πάνω και έκαψε μια τεράστια έκταση γύρω από το δρόμο, απόστασης 40 χιλιομέτρων. Από εκλογές σε εκλογές και η απελπισία των κατοίκων είναι μια καθημερινή διαπίστωση…
Σκηνή 7η
Φτάνει στο χωριό. Ψηφίζει. Το ταξί περιμένει γιατί που θα βρει άλλο για να επιστρέψει; Στην επιστροφή κάνει το ρεπορτάζ του. Δύσκολη η ζωή εδώ, του λέει ο ταξιτζής, μόνο η κτηνοτροφία αφήνει ένα μικρό μεροκάματο. Το «μαλλί» πήγε 37 ευρώ, για να πάει στο χωριό και να επιστρέψει στον Πύργο, για να ρίξει την ψήφο του.
Σκηνή 8η
Έχει επιστρέψει στο ΚΤΕΛ. Ανοίγει το λαπτόπ και διαμορφώνει τις φωτογραφίες από τη Θεσσαλονίκη. Του έχουν πει ότι στις 2.30 το μεσημέρι έχει ένα δρομολόγιο, είναι όμως γεμάτο, αν υπάρχει, του λέει η υπάλληλος, κάποια ακύρωση, τότε θα μπορεί να φύγει με αυτό. Θα ξέρουν όμως αν υπάρχει κάποια ακύρωση τότε, στις 2.30. Για καλή του τύχη υπάρχει κάποια κενή θέση και φεύγει το μεσημέρι για την Αθήνα.
Το οδοιπορικό ενός ψηφοφόρου, θα μπορούσε αυτός να ήταν ο τίτλος μιας ταινίας ή ενός ντοκιμαντέρ που θα κατέγραφε πιστά τη (σουρεαλιστική) πραγματικότητα. Όπως ο Ξανθόπουλος επέστρεφε με ένα φορτηγό για να πάει να θάψει τον πατέρα του, στην ταινία του Απόστολου Τεγόπουλου, η ταλαιπωρία είναι η ίδια. Θυμάται αυτές τις παλιές ελληνικές ταινίες με τα σαράβαλα λεωφορεία που πήγαιναν τους επιβάτες στην επαρχία, τα λεωφορεία άλλαξαν, τα πήραν ανώνυμες εταιρείες και η πρόσβαση για τα χωριά κόπηκε. «Ένα βήμα μπρος δύο βήματα πίσω», ήταν ο τίτλος ενός βιβλίου…
Εικόνες τριτοκοσμικές που βλέπουμε σε κάποιες ταινίες εποχής που αναφέρονται στη Νότιο Αμερική ή στη σύγχρονη Αφρική. Εμείς όμως είμαστε στην Ελλάδα του 2009 και στην Ευρώπη, έτσι τουλάχιστον νομίζουμε...
*Ο τίτλος είναι παράφραση από την ταινία του Λευτέρη Ξανθόπουλου, «Αθήνα-Κυπαρησία θέση πρώτη», ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους που περιγράφει τη διαδρομή ενός φορτηγατζή από την Κυπαρησία στην Αθήνα, μέσα στη νύχτα, στην Ελλάδα των αρχών της δεκαετίας του 1980.
Γιάννης Φραγκούλης

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Το βουνό είναι το μεδούλι της Γης, και η πηγή Ζωής για μένα! ΚΑΠΕΛΗ ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ


Το μοναδικό, επίπεδο δάσος της Ελλάδας, έκτασης 218.000 στρεμμάτων, αποτελείται από σπερμοφυή βελανιδιά και είναι ενταγμένο στο δίκτυο NATURA 2000 λόγω της σπουδαιότητας του, η οποία εκτιμάται από την αρχαιότητα.
Βρίσκεται στην ορεινή Ηλεία στα σύνορα Αρκαδίας Αχαΐας στους ΝΔ πρόποδες του όρους Ερυμάνθου. Συνορεύει ανατολικά με τον ποταμό Ερύμανθο, δυτικά με το χωριό Σιμόπουλο και νότια με τα χωριά Νεμούτα, Λάλα και Δούκα. Διοικητικά ανήκει στους Δήμους Λασιώνος και Φολόης και στα όρια των Δήμων Λαμπείας, και Ωλένης σε υψόμετρο 600-630 μέτρων. Πήρε το όνομα του από την μυθολογία και τον βασιλιά των Κενταύρων Φόλο, φίλο του Ηρακλή.

Σε όλο το οροπέδιο κυριαρχεί η ευθύκορμη βελανιδιά (δρυς), την οποία ο λαός της περιοχής ονόμασε Κάπελη, που σημαίνει πυκνό δάσος ή άφθονο δάσος. Η Κάπελη λέγεται και «μπαλκόνι της Ηλείας». Από τα ψηλότερα βουνά φαίνεται σαν μεγάλο αλώνι με ακτίνα δέκα χιλιομέτρων, ενώ από τα χαμηλότερα σαν δρεπάνι. Είναι ένα από τα σπανιότερα δάση, μοναδικό στα Βαλκάνια. Οι βελανιδιές του είναι ψηλές, άλλες ευθείς σαν κυπαρίσσια και άλλες χοντρές πολύκλωνες σαν «βασίλισσες του δάσους». Κάτω από τον ίσκιο τους ευδοκιμεί μόνο η φτερίνα και τα σφερδούκλια. Η Κάπελη παλαιότερα ήταν όλη ενωμένη. Τώρα πλέον αποτελείται από την λεγόμενη από τους ντόπιους Αντρωνέϊκη, την οποία χωρίζει μεγάλη χαράδρα με την Κουμανέϊκη και την Γιαρμενέϊκη.

Εδώ πηγάζει ο Πηνειός ποταμός η Πηνειακός Λάδωνας και σχηματίζεται το φαράγγι γύρω από το Αντρώνι, που χαρακτηρίζεται ως οικότοπος μεγάλης ιστορικής και οικολογικής αξίας. Λέγεται ότι εδώ ο Ηρακλής έριξε δίχτυ για να πιάσει τον Ερυμάνθιο Κάπρο. Ο περίπατος στο φαράγγι καθώς και στο δάσος ζωντανεύει τους μύθους για τους Κενταύρους.
Κοντά στις κατοικημένες περιοχές και στις χαράδρες συναντάμε καστανιές, πλατάνια, πουρνάρια, αριές, κουμαριές, ρείκια, σπάρτα, καρυδιές, οπορωφόρα δέντρα και ορεινότερα σφάκα.
Δυστυχώς μεγάλα κομμάτια του δάσους κόπηκαν και εκχερσώθηκαν από καταπατητές για να γίνουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις και για να εκμεταλλευτούν την ξυλεία.
Στην πλούσια πανίδα της, κατά την αρχαιότητα και μέχρι το 1950, είχε αγριογούρουνα, ζαρκάδια, ελάφια, ρήσους, ικτίνους. Σήμερα συναντάμε λαγούς, κουνάβια, αλεπούδες, τσακάλια, νυφίτσες, σκαντζόχοιρους και χελώνες.
Από ορνιθοπανίδα συναντάμε πέρδικες, μπεκάτσες, φάσες, κίσες, κούκους, τρυγώνια, τσαλαπετεινούς, κορυδαλλούς, δρυοκολάπτες, αετούς, οξιές, αετομάχια, ξεφτέρια και κουκουβάγιες. Έχει ποικιλία ζωυφίων και μάλιστα από τις κατώτερες συνομοταξίες των εντόμων και ερπετών όπως οχιές, αστρίτες, δεντρογαλιές, αστριτοχές, σαΐτες, σαύρες, γαϊδουρομουστέλες, και χελώνες.




Η Κάπελη είναι άνυνδρη και ξηρή το καλοκαίρι. Διατηρείται μόνο από την υγρασία, η οποία συντηρείται στο έδαφος λόγω της πυκνότητας των δέντρων που δεν αφήνουν τον ήλιο να περάσει. Πολλοί αριθμημένοι δασικοί δρόμοι διασχίζουν την Κάπελη που προσφέρεται για ιππασία και ποδηλατοδρομία. Στην περιοχή «Λάκα-πούσι» δεντροφυτεύτηκε έκταση 100 στρεμμάτων πριν 20 χρόνια ώστε να χρησιμεύσει για παραγωγή νέων φυτών. Η περιβαλλοντική ποιότητα του δάσους επιβεβαιώνεται από την αξιολόγηση ως σημαντική περιοχή για τα πουλιά της Ελλάδος (ΣΠΠΕ). Έχει απογραφεί με την οδηγία 92/43 του συμβουλίου της Ε.Ε. για την διατήρηση των φυσικών οικοτόπων της άγριας πανίδας και της αυτοφυούς χλωρίδας.

ΠΗΓΗ:www.antroni.gr
φωτογραφίεςhttp://forum.4x4fun.gr