ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΦΟΛΟΗΣ

ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ τα παλιά λεωφορεία αγκομαχώντας μας έφερναν στην ΚΑΠΕΛΗ όπου το δάσος μας αγκάλιαζε στοργικά, τα σπίτια των χωρικών άνοιγαν τις πόρτες τους φορτωμένες χαμόγελο, κερασιές φορτωμένες καρπό, το γλέντι του τρύγου, η χαρά του λιομαζώματος. Όλα είχαν την δική τους ιεροτελεστία , σινιάλο του κάθε χωριού χωριστά.





Όλα αυτά σκαφτόμουν όταν διέσχιζα με το αυτοκίνητο το όμορφο αυτό δασός,
Για άλλη μια φορά η κάρδια μου γέμισε με αναμνήσεις , για άλλη μια φορά ευχήθηκα ο χρόνος να σταματήσει και να μην χρειαστεί να αποχωριστώ ξανά τον τόπο μου!

ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ